زبانکده مهر



در این بخش قصد داریم مهمترین شهرهای کشور کانادا را معرفی کنیم. اتاوا پایتخت کشور کانادا بوده و از نظر وسعت رتبه ۴ را به خود اختصاص داده است. اتاوا در بخش شرقی انتاریو قرار دارد. این شهر پر است از ساختمان های مجلس و موزه های ملی. در نظر داشته باشید که بهترین جشن های روز ملی کانادا در پایتخت آن برگزار می شود و بازدید از آنها بسیار شگفت انگیز خواهد بود. مونترال از دیگر های مهم محسوب می شود که دومین شهر از نظر وسعت و بزرگی در کانادا است. مونترال در شرق کانادا قرار دارد. تورنتو پرجمعیت ترین شهر در این کشور محسوب شده و مرکز استان انتاریو است. جمعیت این شهر بیش از ۲ و نیم میلیون نفر است.

جشن های مشهور کشور کانادا

جشن های مشهور کشور کانادا


فستیوال های مشهور و شگفت انگیز در کانادا هر ساله هزاران گردشگر را به سمت خود می کشاند. یکی از مشهورترین فستیوال هایی این کشور مربوط به شهر مونترال است که بیش از ۹۰ نوع برنامه را پوشش می دهد. کنسرت های خیابانی و همینطور فضای شهری مدرن و بی نظیر آن شهر موجب محبوبیت بیش از حد در میان مردم ایران و جهان شده است.

یکی از فستیوال های مهم کانادا، فستیوال بین المللی جاز مونترال است که در ۱۰ روز آخر ماه ژوئن برگزار می شود. این جشنواره بسیار وسیع بوده و بخش های مشخصی از آن به عنوان سینمای کمدی شناخته شده است.اگر شما قصد سفر به کشور کانادا را دارید مسابقات رانندگی فرمول یک مونترال را از یاد نخواهید برد. این مسابقه بسیار پرطرفدار است.

منبع: 

https://sabaplan.com/%da%a9%d8%b4%d9%88%d8%b1-%d9%87%d8%a7/canada/


زمان ها در زبان انگلیسی

 

زمان ها در زبان انگلیسی به 3 گروه کلی تقسیم می شوند و هر کدام از این زمان ها دارای 4 حالت هستند.

1- زمان حال

  • زمان حال ساده | 

    Simple Present Tense 

  • زمان حال استمراری | 

    Present Continuous Tense

  • زمان حال کامل | 

    Present Perfect Tense

  • زمان حال کامل استمراری | 

    Present Perfect Continuous Tense

 

2- زمان گذشته

  • زمان گذشته ساده | 

    Simple Past Tense 

  • زمان گذشته استمراری | 

    Past Continuous Tense

  • زمان گذشته کامل | 

    Past Perfect Tense

  • زمان گذشته کامل استمراری | 

    Past Perfect Continuous Tense

 

3- زمان آینده

  • زمان آینده ساده | 

    Simple Future Tense

  • زمان آینده استمراری | 

    Future Continuous Tense

  • زمان آینده کامل | 

    Future Perfect Tense

  • زمان آینده کامل استمراری | 

    Future Perfect Continuous Tense


جملات شرطی در زبان انگلیسی

جمله شرطی چیست؟

همانطور که از اسم

جملات شرطی مشخص است، این جملات بیانگر یک شرط هستند؛ در واقع ما با جملات شرطی یک موقعیت فرضی را تصویرسازی می‌کنیم که تحقق آن وابسته به یک یا چند شرط مشخص است. در ساختار جملات شرطی معمولا از کلمه If” به معنای اگر» استفاده می‌شود. کلمه If بر سر جمله‌ی بیانگر شرط آورده شود. بیاد داشته باشید که جمله شرطی در واقع یک جمله مرکب است که از دو جمله غیر مستقل ساخته شده است؛ جمله شرطی و جمله نتیجه. آنچه در جمله نتیجه یا اصلی بیان می‌شود در واقع مشروط بر جمله شرط است؛ به بیان ساده‌تر جمله‌ی نتیجه در صورتی که جمله‌ی شرط محقق شود، اتفاق خواهد افتاد. برای مثال جمله‌ی اگر امروز باران ببارد، لباس‌هایم خیس می‌شود.» را در نظر بگیرید؛ جمله ابتدایی همان جمله شرط است که با کلمه اگر» همراه است و بیانگر‌ حالتی شرطی است. جمله دوم همان جمله نتیجه است که در واقع تحقق آن به آنچه در جمله اول بیان شده است، وابسته خواهد بود. حال که کمی با کلیت ماجرا در مبحث جملات شرطی آشنا شدید، بهتر است کمی دقیق‌تر شویم و انواع جملات شرطی و کاربرد آن‌ها را در زبان انگلیسی بیشتر زیر ذره‌بین قرار دهیم.

بطور کلی جمله شرطی به چهار قسم است؛ سه نوع از جملات شرطی اصلی و یک نوع آن در واقع از دو نوع اصلی دیگر ساخته می‌شود. هر کدام از این جملات بر زمان و موقعیتی خاص دلالت می‌کنند که کاربرد هر کدام را متمایز می‌کند.

جمله شرط نوع اول

جمله شرط اول بیانگر یک موقعیت مبتنی بر حقیقت و یا شرطی محتمل و ممکن است که در زمان حال یا آینده رخ می‌دهد. در ساختار این نوع از جملات شرطی از زمان حال ساده و آینده ساده می‌شود. به مثال‌های زیر توجه کنید :

  • If I don’t eat breakfastI will get hungry during class.
  • Water Freeze if the temperature reaches 0C.

همانطور که مشاهده می‌کنید زمان جمله شرط در نوع اول حال ساده است. اما زمان جمله نتیجه می‌تواند آینده ساده یا حال ساده باشد؛ اگر جمله شرطی، مانند جمله شماره ۲، بیانگر یک حقیقت محض علمی یا عیان برای عموم باشد زمان جمله نتیجه، حال ساده خواهد بود. جمله شرطی که بیانگر یک قاعده علمی یا منطقا صحیح و صادق برای عموم یا امری بدیهی باشد را در برخی از منابع نوع جداگانه‌ای از جملات شرطی می‌دانند و آن را Conditional Type Zero می‌نامند،
حال اگر شرط ما صرفا بیانگر یه موقعیت یا فعل محتمل و ممکن در زمان حال یا آینده باشد، زمان جمله نتیجه مانند مثال شماره ۱، آینده ساده خواهد بود. علاوه بر این جمله شماره ۱ بیانگر یک عادت و نتیجه محتمل آن است: اگر [هرروز صبح] صبحانه نخورم (امری محتمل)، سر کلاس درس گشنه‌ام خواهد شد (نتیجه ممکن). در جمله شماره ۲ با یک حقیقت علمی مواجه هستیم و برای بیان آن از جمله شرطی نوع اول استفاده می‌کنیم: اگر دمای آب به صفر درجه سلسیوس برسد (امری ممکن)، آب منجمد می‌شود (نتیجه‌ای بدیهی، طبیعی و محتمل).
برای جمله نتیجه در جملات شرطی نوع اول می‌توان از افعال امری و یا افعال وجهی (Modal Verbs) استفاده کرد. به مثال‌های زیر توجه داشته باشید:

  1.  If it rainswe should stay home.
  2. if anyone callsplease take a massage.

همانطور که در مثال شماره ۳ مشاهده می‌کنید، در جمله نتیجه از فعل وجهی Should” استفاده شده است. همچنین در جمله شماره ۴ برای جمله نتیجه از ساختار جملات امری استفاده شده است.
نکته‌ی آخری که باید درباره جمله شرطی نوع اول به آن اشاره کرد این است که ممکن است در جمله‌ی شرط از Should” استفاده شود؛ استفاده از Should در جمله شرط کمی از ممکن بودن و متحمل بودن شرط می‌کاهد اما بطور کلی تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند:

  1. If anyone should callplease take a message.

جمله شرطی نوع دوم 

جمله شرط نوع دوم نیز مانند جمله شرط اول در زمانی خاص اتفاق می‌افتد و بر حالتی دلالت دارد. در جمله شرط نوع دوم با موقعیتی غیر واقعی  یا غیر ممکن و نامحتمل در زمان حال یا آینده سر و کار داریم. در واقع گوینده در این نوع از جمله شرطی نسبت به غیر واقعی و نامحتمل بودن شرط و حتی نتیجه‌ی آن واقف است:

  1. If I taught this classI wouldn’t give tests.

در جمله‌ی شماره ۶ در واقع گوینده در آن کلاسی درباره‌ی آن صحبت می‌کند تدریس نمی‌کند؛‌ بنابراین امکان آن هم وجود ندارد که اختیاز آزمون گرفتن یا نگرفتن در آن کلاس را داشته باشد. علاوه بر این همانطور که مشاهده می‌کنید در جمل شرطی نوع دوم از زمان حال ساده برای جمله‌شرط و از شکل گذشته فعل  Will” یعنی Would”برای جمله نتیجه استفاده شده است. علاوه بر Would می‌توان از Could نیز استفاده کرد که البته معانی آن‌ها در جمله متفاوت خواهد شد.

  1. If I had enough money, I would buy a car.
  2. If I had enough money, I could buy a car.

هر دو جمله بالا بیانگر یک موقعیت در زمان حال هستند که احتمال وقوعشان در این زمان محتمل نیست. تفاوت این دو جمله در بخش نتیجه شرط آن‌هاست. در جمله شماره‌ی ۷ گوینده می‌خواهد خودرویی داشته باشد اما پول کافی ندارد و با آوردن Would میل» خود را به این کار نشان می‌دهد. در مثال شماره ۸ نیز گوینده می‌خواهد خودرویی داشته باشد اما پول کافی برای خرید آن را ندارد. فرق جمله ۸ با ۷ در این است که گوینده در جمله ۸ امکان خرید را برای خود در نظر می‌گیرد و می‌گوید اگر پول کافی داشت [که ندارد] در کنار انتخاب‌های دیگر می‌تواند» خودرو  بخرد. در ادامه چند مثال دیگررا از نوع دوم جملات شرطی مشاهده خواهید کرد :

  1. I would go to a movie tonight if I didn’t have any homework to do.
  2. Sally would answer the phone if she were in her office right now.

در جمله شماره ۹ گوینده می‌گوید اگر امشب تکلیف درسی برای انجام دادن نداشتم [که دارد]، دوست داشت به سینما برود و فیلمی تماشا کند [که چون تکلیف دارد عملا نمی‌تواند به سینما برود]. در جمله شماره ۱۰ با موقعیتی مواجه هستیم که سالی در دفتر کارش حضور ندارد. گوینده در این جمله می‌گوید اگر سالی در دفتر کارش حضور داشته باشد [که ندارد]، جواب تلفن را می‌دهد [که خب بدلیل حضور نداشتنش در دفتر کار عملا پاسخ دادن به تلفن غیر محتمل خواهد بود]. نکته‌ی دیگری که در مورد جمله شماره ۱۰ باید به آن توجه کرد استفاده از Were” برای ضمیر سوم شخص است. این یک قرارداد است. در جملات شرطی و بیان آرزو بجای استفاده از Was” برای ضمایر سوم شخص از  Were استفاده می‌شود. البته در محاوره و حالت غیر رسمی از Was نیز استفاده می‌شود اما ما در اینجا گرامر را اولویت خود قرار می‌دهیم.

جمله شرطی نوع سوم

برای بیان موقعیت شرطی غیر محتمل و ناممکن  در زمان گذشته از جمله شرطی نوع سوم استفاده می‌شود. در ساختار نوع سوم جملات شرطی برای جمله شرط از زمان ماضی بعید یا بطور دقیق‌تر Past Perfect استفاده می‌شود و برای جمله نتیجه از ترکیب Would/Could,. + have + Past Participle استفاده می‌شود. با هم به مثال‌های زیر نگاهی میندازیم:

  1. If you had told me about the problemI would have helped you.

در این جمله با شرایطی از زمان گذشته مواجه هستیم. گوینده در مورد واقعه‌ای در گذشته صحبت می‌کند. اگر در مورد مشکلت به من گفته بودی، مایل بودم کمکت کنم.» این جمله از لحاظ مفهومی به واقعه ای دلالت دارد که در گذشته اتفاق افتاده است و نه شرط آن امکان محقق شدن دارد [در حال حاضر امکان آن وجود ندارد که مشکل گفته شود یا اگر امکان آن وجود داشته باشد تاثیر پیشین را نخواهد داشت] و نه نتیجه‌ی آن امکان پذیر است [فرد درحال حاضر برایش ممکن نیست کمک کند  و اگر هم ممکن باشد تاثیر پیشین را نخواهد داشت.] 
برای اینکه موضوع بیشتر برایتان روشن شود چند مثال دیگر را با هم مورد بررسی قرار خواهیم داد.

  1. If I hadn’t slipped on the stairsI wouldn’t have broken my arm.
  2. If I hadn’t answered my cell phone while I was drivingI wouldn’t have caused the accident.

در جمله شماره ۱۲ دست گوینده جمله شکسته است و این شکستگی در گذشته اتفاق افتاده است. اگر روی پله‌ها سر نمی‌خورد [که سر خورده است]، دستش نمی‌شکست [که خب این اتفاق افتاده است و گوینده تنها دارد روایتی از گذشته را به گوش ما می‌رساند]. در جمله ۱۳ کاربرد معنایی دیگری از نوع سوم جملات شرطی را می‌بینیم؛ گوینده به نوعی دارد از کاری که باید می‌کرده است و نکرده است و عواقب آن را تجربه کرده است، ابراز پیشمانی می‌کند؛ هنگام رانندگی به تلفن همراهم پاسخ دادم و باعث شد تصادف کنم».

جمله شرطی ترکیبی

نوع آخر جملات شرطی در واقع تلفیقی از نوع دوم و سوم است. این جمله شرطی موقعیتی را در گذشته ترسیم می‌کند که اثر آن در حال مشخص می‌شود. در این نوع جملات، یکی از جملات شرط یا نتیجه در گذشته و دیگر در زمان حال رخ می‌دهد. برای درک بهتر این موضوع با هم چند مثال را بررسی می‌کنیم:

  1. If I had eaten breakfast several hours agoI would not be hungry now.

منظور گوینده از این جمله در واقع این است که من امروز چند ساعت پیش صبحانه نخوردم  و همین موضوع باعث شده است که الان گرسنه باشم. اگر صبحانه خورده بودم الان احساس گرسنگی نمی‌کردم.»  در این مثال جمله شرط در زمان گذشته و جمله نتیجه در زمان حال اتفاق می‌افتد و بیانگر یک شرط غیر واقعی درگذشته و نتیجه آن در حال است.

  1. If I knew about plumbingI would have fixed the leak in the sink myself.

این جمله از لحاظ ساختاری بالعکس جمله شماره ۱۴ است؛ در این جا جمله شرط به لحاظ مفهومی، زمان حال دارد و جمله نتیجه به زمان گذشته برمی‌گردد. در واقع گوینده جمله می‌گوید نشت سینک ظرف‌شویی را خودم تعمیر نکردم [اتفاقی که در گذشته رخ داده است]، چون چیزی درباره  لوله‌کشی خانه نمی‌دانم [گوینده جمله هنوز هم چیزی از لوله کشی خانه چیزی نمی‌داند].

قواعد حذف واژه If در جملات شرطی

با استفاده از کلمه were، کلمه had در زمان گذشته کامل و Should  و با جابجایی جایگاه فعل و فاعل می‌توان If  را در جملات شرطی حذف کرد:

  1. If I were you, I wouldn’t do that.  ➡  Were I you, I wouldn’t do that

جملات شرطی تلویحی

جمله شرطی تلویحی به جمله‌ای گفته می‌شود که شرط را بدون داشتن عناصر ظاهری آن بیان می‌کند. برای مثال به جملات زیر توجه کنید :

  1. I would have gone with you, but I had to study. ➡  If I hadn’t had to study, I would have gone with you.
  2. I never would have succeeded without your help. ➡   If you hadn’t help me, I never would have succeeded.
  3. She ran; otherwise, she would have missed her bus. ➡ If she hadn’t run, she would have missed her bus.

اگر دقت کرده باشید متوجه می‌شوید که در جملات ابتدایی قالب افعال در جمله نتیجه به همان شکل طبیعی بکار برده شده است. در این جملات خبری از جمله شرط نیست. اما خواننده یا شنونده با مواجهه با این جملات متوجه می‌شود که در این جملات تحت شرایطی مشخص فعل یا حالتی رخ داده است.

سخن پایانی

برای یادگیری جملات شرطی مانند باقی مباحث گرامری باید پس از یادگیری مباحث نظری آن از تمام ابعاد آن در مکالمات خود استفاده کنید. یادگیری گرامر ارتباط مستقیمی با تمرین و تکرار و استفاده از آن در مکالمات دارد.


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها